เมนู

โกรัณฑปุปผิยเถราปทานที่ 5 (425)



ว่าด้วยผลแห่งการถวายหงอนไก่



[15 ] เมื่อก่อน เรากับบิดาและปู่ เลี้ยง
ชีพด้วยการฆ่าปศุสัตว์ กุศลกรรมของเราไม่มี
ใกล้กับที่อยู่ของเรา พระพุทธเจ้าผู้นำ
ชั้นเลิศของโลก พระนามว่าติสสะ ผู้มีพระปัญญา
จักษุ ได้ทรงแสดงรอยพระบาทไว้ 3 รอย เพื่อ
อนุเคราะห์
เราได้เห็นรอยพระบาทของพระศาสดา
พระนามว่าติสสะ ที่พระองค์ทรงเหยียบไว้ เป็น
ผู้ร่าเริงมีจิตยินดี ยังจิตให้เลื่อมใสในรอยพระบาท
เราเห็นต้นหงอนไก่ ที่ขึ้นมาจากแผ่นดิน
มีดอกบานแล้ว จึงเด็ดมาพร้อมทั้งยอด บูชารอย
พระบาทอันประเสริฐสุด
เพราะกรรมที่เราได้ทำไว้ดีแล้วนั้น และ
เพราะครามตั้งเจตนาไว้ เราละร่างมนุษย์แล้ว
ไปสู่ดาวดึงสพิภพ
เราเข้าถึงกำเนิดใด ๆ คือ เป็นเทวดาหรือ
มนุษย์ในกำเนิดนั้น ๆ เรามีผิวกายเหมือนสีดอก
หงอนไก่ มีรัศมีมีเป็นแดนซ่านออกจากตน
ในกัปที่ 2 แต่กัปนี้ เราได้ทำกรรมใด
ในกาลนั้น ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย
นี้เป็นผลแห่งการบูชารอยพระพุทธบาท

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน
ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระโกรัณฑปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.

จบโกรัณฑปุปผิยเถราปทาน

ฆฏมัณฑทายกเถราปทานที่ 6 (426)



ว่าด้วยผลแห่งการถวายเปรียง



[16] พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้มีเหตุอันทรง
ดำริดีแล้ว เป็นเชษฐบุรุษของโลก ประเสริฐ
กว่านรชน เสด็จเข้าไปสู่ป่าใหญ่ ถูกอาพาธอัน
เกิดแต่ลมเบียดเบียน
เราเห็นแล้ว จึงทำจิตให้เลื่อมใส นำเอา
ขี้ตะกอนเปรียงเข้าไปถวาย เพราะเราได้กระทำ
กุศลกรรมและได้บูชาพระพุทธเจ้าเนือง ๆ แม่น้ำ
คงคาชื่อภาคีรีสีห์
มหาสมุทรทั้ง 8 และพื้นปฐพีที่น่ากลัว
ซึ่งจะประมาณมิได้ นับไม่ถ้วนนี้ ย่อมสำเร็จเป็น
เปรียงขึ้นได้สำหรับเรา
น้ำผึ้ง น้ำตาลกรวด ดังจะรู้ความดำริ
ของเรา เกิดขึ้น ต้นไม้ที่งอกขึ้นแต่แผ่นดินใน